DE POPULAIRE PERS OVER HET OVERLIJDEN VAN CLAUS

De timing was perfect. Story-hoofdredacteur Angela Hoogeveen jubelt het bijna uit in Nieuwe Revu. Claus overleed zondagavond: het nummer van die week kon nog mooi worden aangepast. Van paniek was geen sprake. Dat Claus' einde nu echt naderde, was de journalisten al ingefluisterd. De populaire bladen over de overleden prins.

Hmm, wel een oude man", krijgt hoofdredacteur Jildou van der Bijl op de redactie van Nieuwe Revu te verstaan als ze voorstelt Claus op de cover te zetten. Haar redactie heeft inmiddels een routine ontwikkeld voor opmerkelijke doden, bekent ze verder in haar voorwoord. Na Pim Fortuyn, Herman Brood en Bart de Graaff kan de Prins er ook nog wel bij. Van der Bijl onderdrukt haar professionele blijdschap overhel koninklijke overlijden evenmin. Voor de bladen had hij zijn dood niet beter kunnen plannen „Nog net genoeg tijd om die bijzondere foto's te selecteren, teksten Ie verzamelen, op pad te gaan. En ook net genoeg tijd om een dag eerder in de winkel te liggen."
Arme Claus. Op zijn sterfbed komt hij juist de door hem zo gehate persmuskieten tegemoet. (Claus was het lid van het koninklijk huis die het felst ageerde legen vooral de roddelpers. De vrijdag voor zijn dood won hij nog een rechtszaak tegen Privé. Het blad had verzonnen dat de prins in zijn geboorteland Duits land wilde sterven.

In het commentaartje voor de Privé-Claus special wenst hoofdredacteur Wilma Nanninga de koningin en haar dierbaren „heel veel sterkte" toe. Mede namens alle medewerkers.
Het is altijd weer verwonderlijk: de makers van deze bladen schijnen precies te weten wat er in de leden van het koninklijk huis omgaat. Op een onnavolgbaar, zelfverzekerd toontje bericht de roddelpers over hun diepste zielenroerselen.
Zoals Frits Abrahams van de week terecht vermaande in zijn column in NRC Handelsblad: we weten amper hoe we zelf in elkaar steken, dus laten we nu niet doen of we plotseling feilloos de man van onze koningin kunnen doorgronden, alsjeblieft.

De bladen komen uiteindelijk natuurlijk ook niet veel verder dan de bekende algemeenheden. „Niemand kan zijn vader missen", stelt Privé verrassend scherp. „Kleine kinderen worden groot", weet Weekend te melden.
Alle media hadden de necrologieën over de prins allang klaar liggen, Party doet wel heel weinig moeite om dit te verbergen. Het is alsof de twaalf pagina's Claus er alleen maar even zijn tussengeniet. De actuele foto van de verdrietige koningin die met haar Duitse schoonzus het ziekenhuis verlaat, ontbreekt. Wel veel mooie zwartwitfoto's van een jonge, lachende Claus. Story kan het na vier pagina's Clausleed niet laten om de primeur over het stiekeme huwelijk van Wendy en Xander er tussen te gooien. Echt waar? zou Wendy dan toch haar eeuwige trouw hebben beloofd aan die bedrieger? Voor we het weten gaan we helemaal op in dit exclusieve(!) verhaal. Dat een een prins dood is, waren we al bijna vergeten tot hij op bladzijde 34 opnieuw opduikt.
In Weekend stikt het van de bekende Nederlanders die mogen vertellen wanneer en van wie ze het nieuws over Claus vernamen. Van goochelaar Hans Klok tot ex-Dolly Dot Esther Oosterbeek. Emile Ratelband nam tijdens de een of andere sessie 30 seconden stilte in acht voor de overleden prins. „En dat is voor mij zeer lang."

Nee, dan onze brave zuiderburen. Het Vlaamse Dynasty komt met een bewaarnummer. Goeiig brengt het de integrale tekst van de preek van de huwelijksdienst in 1966. „Bij wijze van eerbetoon", omdat de prins het zelf zo'n inspirerende rede vond. Het wemelt van de paginagrote smullfoto's. Van Claus die een likje krijgt van hondje Miss Pepper. Van Claus in een strakke ruitjes broek met cowboylaarzen, genietend van een vergezicht en van Claus en Willem-Alexander, gierend in een botsautootje

In de Duitse bladen is de teneur van de artikelen wat treuriger „Doch was wie ein Märchen beginnt, endet tragisch", schrijft Das Neue Blatt Dit tijdschrift herinnert zich zelfs dat de depressieve Claus in1985 op een scheiding zou hebben aangedrongen. Uit pure wanhoop.
Bunte verhaalt over de diepe liefde tussen Beatrix en Claus. Het is de romantische versie: de twee hadden geen keus, zo sterk waren de gevoelens. „Liebe ist, was sich nicht ums Protokoll schert." Zijn sterven is „das Ende einer tragischen Liebe", klinkt het dramatisch na veertien kantjes.

Kom maar door, Nieuwe Revu. Het blad presenteert leuke doe-dingen in Delft. Voor de mensen die dinsdag de uitvaartstoet willen bekijken maar die er door de de drukte toch niets van kunnen zien. „De Revu-dagtocht."
Reptielendierentuin Serpo schijnt de moeite waard te zijn Directeur Walter Getreuer is blij dat het allemaal niet op woensdag is, zo tekent een verslaggever op uit zijn mond. Dan had het park veel kinderen moeten teleurstellen „Hoe hard ook, het leven gaat door."

EVA VRIEND